Στην υγεια το αλκοολ δεν έχει καμία διατροφική αξία και έχει υπερβολικά περιορισμένη δράση ως θεραπευτικό μέσον. Ο Dr. HenryMonroe λέει: «Κάθε είδους ουσίας που χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο ως τροφή για την υγεια του αποτελείται από σάκχαρο, άμυλο, έλαια, και κολλώδη ουσία αναμεμειγμένα μαζί σε διάφορες αναλογίες. Αυτά έχουν σχεδιαστεί για την υποστήριξη του ζωικού πλαισίου. Τα κολλώδη στοιχεία του ινώδους της τροφής, το λεύκωμα και η καζεΐνη χρησιμοποιούνται στην υγεια του για να χτίσουν τη δομή ενώ τα έλαια, το άμυλο και το σάκχαρο χρησιμοποιούνται πρωτίστως για να παράγουν θερμότητα στο σώμα.». Στην υγεια είναι ξεκάθαρο πως αν το αλκοόλ είναι μια τροφή, θα βρεθεί πως περιέχει μία, ή παραπάνω από τις ουσίες αυτές.

Πρέπει να υπάρχουν σε αυτό είτε τα αζωτούχα στοιχεία που συναντώνται στα: κρέατα, στα αυγά, στο γάλα, στα λαχανικά και στους σπόρους, με τα οποία χτίζεται ο ζωικός ιστός και διορθώνονται οι φθορές, ή από τα ανθρακώδη στοιχεία που συναντώνται στο λίπος, στο άμυλο, και στο σάκχαρο, με την κατανάλωση των οποίων δημιουργούνται θερμότητα και δύναμη. «Η διακριτικότητα αυτών των ομάδων τροφών» λέει ο Dr. Hunt «και η σχέση τους με τις ανθρώπινες δυνατότητες παραγωγής ιστού και θερμότητας, είναι τόσο ξεκάθαρη και επιβεβαιωμένη από πειράματα πάνω σε ζώα και από πολλαπλές δοκιμές μέσω επιστημονικής, φυσιολογικής και κλινικής πρακτικής, ώστε καμία προσπάθεια προς απόρριψη της ταξινόμησης αυτής δεν έχει επικρατήσει. Το να χαράξουμε μια τόσο ευθεία γραμμή οροθεσίας ώστε να συσχετίσουμε το ένα άκρο με την παραγωγή ιστού ή κυττάρων, και το άλλο με την θερμότητα και την παραγωγή δύναμης μέσω της συνήθους καύσης, και το να απαρνηθούμε οποιαδήποτε δύναμη εναλλαξιμότητας υπό ειδικών όρων, ή μεταξύ ελαττωματικής παροχής ποικιλίας, είναι πράγματι αβάσιμο. Αυτό δεν ακυρώνει ούτε στο ελάχιστο το γεγονός ότι είμαστε ικανοί να τα χρησιμοποιήσουμε ως εξακριβωμένες αναφορές.»


Ο τρόπος με τον οποίο οι ουσίες αυτές απορροφούνται καθώς εισέρχονται στο σώμα και παράγουν ισχύ, είναι γνωστός στον χημικό και στον φυσιολόγο, ο οποίος είναι ικανός, υπό το φώς καλά εξακριβωμένων πορισμάτων, να καθορίσει εάν το αλκοόλ κατέχει ή δεν κατέχει διατροφική αξία. Για πολλά χρόνια, ικανότατοι άνθρωποι στο ιατρικό επάγγελμα, έχουν αφιερώσει στο θέμα αυτό τις πιο προσεκτικές μελέτες και έχουν υποβάλλει το αλκοόλ σε όλες τις γνωστές δοκιμές και πειράματα. Το αποτέλεσμα ήταν, με κοινή συναίνεση, το αλκοόλ να αποκλειστεί από την ομάδα των τροφών που μπορούν να σχηματίσουν ιστούς. Δεν έχουμε δει ποτέ, λέει ο Dr. Hunt, ούτε μία εισήγηση, ότι το αλκοόλ θα μπορούσε να δράσει με τέτοιο τρόπο, και αυτή είναι μία επιπόλαια εικασία.

O συγγραφέας Hammond πιστεύει πως ίσως θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να ενταχθεί στο συνδυασμό των προϊόντων που προκαλούν αποσύνθεση των ιστών, και υπό ορισμένες προϋποθέσεις, ενδέχεται να αποδώσει το άζωτό τους ως προς την κατασκευή νέων ιστών. Κανένα παράλληλο γεγονός στη οργανική χημεία, ούτε κάποιο στοιχείο στην χημεία των ζώων έχει βρεθεί ώστε να μετατρέψει την εικασία αυτή σε μία πιθανή υπόθεση. Ο Dr. Richardson λέει: «Το αλκοόλ δεν περιέχει άζωτο, δεν κατέχει καμία από τις ιδιότητες των τροφών που μπορούν να χτίσουν ιστούς, είναι ανίκανο να μετατραπεί σε κάποια από αυτές (τις τροφές) και συνεπώς δεν είναι τροφή υπό την έννοια του ότι είναι ένα εποικοδομητικό μέσο στην οικοδόμηση το σώματος». Ο Dr. W.B. Carpenter λέει: «Το αλκοόλ δεν μπορεί να παρέχει τίποτα το οποίο να είναι απαραίτητο για την πραγματική θρέψη των ιστών». Ο Dr. Liebig λέει: «Η μπύρα, το κρασί, τα οινοπνευματώδη ποτά, δεν κατέχουν κάποια στοιχείο ικανό να εισέλθει στη σύνθεση του αίματος, του μυϊκού ιστού, ή σε οποιοδήποτε τμήμα που είναι η έδρα της αρχής της ζωής». Ο Dr. Hammond, στο σύγγραμμα του ‘TribuneLectures’, στο οποίο υπερασπίζεται τη χρήση του αλκοόλ σε ορισμένες περιπτώσεις, λέει: «δεν είναι αποδεικτέο πώς το αλκοόλ υφίσταται μετατροπή σε ιστό». 

Ο Cameron, στο σύγγραμμα του ‘ManuelofHygiene (Εγχειρίδιο Υγιεινής)’, λέει: «Δεν υπάρχει τίποτα στο αλκοόλ με το οποίο κάποιο τμήμα του σώματος μπορεί να τραφεί». Ο Dr. E. Smith, F.R.S., λέει: «Το αλκοόλ δεν αποτελεί μια αληθινή τροφή. Παρεμβάλλεται με την τροφή». Τέλος, ο Dr. T.K. Chambers δηλώνει: «Είναι σαφές πως πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε το αλκοόλ, υπό οποιαδήποτε έννοια ως μία τροφή». O Dr. Hunt λέει: «Δεν ανιχνεύεται στην ουσία αυτή κανένα συστατικό που να μπορεί να δημιουργήσει ιστούς, ούτε στην ανάλυση της με κάποιους συνδυασμούς, όπως μπορούμε να εντοπίσουμε στην τροφή των κυττάρων, ούτε κάποιες αποδείξεις είτε από την εμπειρία των φυσιολόγων, ή από τις δοκιμές των διατροφολόγων, δεν είναι απορίας άξιο το ότι στο αλκοόλ δεν θα βρούμε ούτε προσδόκιμη, ούτε και την πραγματική ύπαρξη εποικοδομητικής ενέργειας». Μη μπορώντας να βρούμε στο αλκοόλ κάτι από το οποίο να μπορεί να δομηθεί το σώμα ή να διορθωθεί η φθορά του, το επόμενο είναι να εξεταστεί ως προς την ιδιότητά του να παράγει θερμότητα.

Παραγωγή θερμότητας
O Dr. Hunt λέει: «Η πρώτη και πιο συνηθισμένη εξέταση για το αν μία τροφή παράγει δύναμη και στην οποία ανταποκρίνονται άλλες τροφές της ίδια κλάσης, είναι η παραγωγή θερμότητας σε συνδυασμό με οξυγόνο. Η θερμότητα αυτή σημαίνει ζωτική δύναμη, και είναι, σε καθόλου μικρό βαθμό, μία μέτρηση της συγκριτικής αξίας των ονομαζόμενων αναπνευστικών τροφών. Αν εξετάσουμε τα λίπη, τα άμυλα, και τα σάκχαρα, μπορούμε να ανιχνεύσουμε & να εκτιμήσουμε τις διαδικασίες μέσω των οποίων παράγουνε θερμότητα και μετατρέπονται σε ζωτική δύναμη, και μπορούμε να ζυγίσουμε τις δυνατότητες διαφορετικών τροφών. Βρίσκουμε πως η κατανάλωση του άνθρακα με το οξυγόνο είναι ο κανόνας, πως η θερμότητα είναι το παράγωγο, και το θεμιτό αποτέλεσμα είναι η ενέργεια, ενώ το αποτέλεσμα της ενώσεως του υδρογόνου των τροφών με το οξυγόνο είναι το νερό. Αν το αλκοόλ δεν υπεισέρχεται καθόλου στην κατηγορία αυτών των τροφών, ορθώς αναμένουμε να βρούμε κάποια αποδεικτικά στοιχεία που το κατατάσσουν στους υδρογονάνθρακες.»



Ποιο λοιπόν είναι το αποτέλεσμα των πειραμάτων προς αυτή τη κατεύθυνση;
¨Έχουν πραγματοποιηθεί μέσα σε μακρές χρονικές περιόδους και με τη μεγαλύτερη προσοχή, από ανθρώπους με τις υψηλότερες διακρίσεις στους τομείς της χημείας και της φυσιολογίας, και το αποτέλεσμα συνοψίζεται σε αυτές τις λίγες λέξεις, του Dr. H.R. Wood, Jr., στο βιβλίο του MateriaMedica (Ιατρικά Θέματα): «Κανένας δεν κατάφερε να ανιχνεύσει στο αίμα κάποιο από τα συνηθισμένα αποτελέσματα της οξείδωσής του». ¨Ήτοι, κανείς δεν κατόρθωσε να ανακαλύψει πως το αλκοόλ έχει υποβληθεί σε διαδικασία καύσης, όπως το λίπος, το άμυλο, το σάκχαρο και συνεπώς ότι προσέδωσε θερμότητα στο σώμα.

Το αλκοόλ και η ελάττωση της θερμοκρασίας
Αντί να την αυξάνει, έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη και ως αντιπυρετικό σε πυρετούς. Τόσο ομοιόμορφη υπήρξε η μαρτυρία των γιατρών σε Ευρώπη και Αμερική για τη ψυκτική δράση, ώστε ο Dr. Wood, στο βιβλίο του MateriaMedica (Ιατρικά Θέματα), λέει: «δεν φαίνεται να αξίζει να καταλαμβάνουμε χώρο με συζητήσεις περί του θέματος» Ο Liebermeister, ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς που συνεισέφεραν στην Εγκυκλοπαίδεια της Πρακτικής της Ιατρικής του Zeimssen, το 1875, λέει: «Έχω προ πολλού πειστεί, με άμεσα πειράματα, πως το αλκοόλ, ακόμα και σε συγκριτικά μεγάλες δόσεις, δεν ανυψώνει τη θερμοκρασία του σώματος ούτε σε υγιείς, ούτε σε άρρωστους ανθρώπους.» Το γεγονός αυτό είχε γίνει τόσο καλά γνωστό στους ταξιδιώτες της Αρκτικής, ώστε, ακόμα και πριν οι φυσιολόγοι αποδείξουν το γεγονός πώς το αλκοόλ μείωνε, αντί να αύξανε, τη θερμοκρασία του σώματος, γνώριζαν πως τα οινοπνευματώδη ποτά ελάττωναν τη δύναμή τους να αντιστέκονται σε συνθήκες ακραίου ψύχους: «Στις Βόρειες περιοχές,» λέει ο EdwardSmith, «απεδείχθη πως ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός των οινοπνευματωδών ποτών ήταν αναγκαίος, προκειμένου να διατηρούν τη θερμότητα υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες».

Το αλκοόλ δεν σε κάνει δυνατό
Αν το αλκοόλ δεν περιέχει υλικό για δημιουργία ιστών και ούτε δίνει θέρμη στο σώμα, δεν μπορεί να προσθέσει δύναμη.
«Κάθε μορφή δύναμης που μπορεί να παράγει ένα ζώο, » λέει ο Dr. G. Budd, F.R.S., «η μηχανική δύναμη των μυών, η χημική (ή πεπτική) δύναμη του στομαχιού, η διανοητική δύναμη του εγκεφάλου συγκεντρώνεται διαμέσου της ‘διατροφής’ του οργάνου από το οποίο εξαρτάται.» Ο Dr. F.R. Lees, από το Εδιμβούργο, κατόπιν συζητήσεως του ερωτήματος, και παρουσιάζοντας αποδείξεις, παρατηρεί: «Από την ίδια τη φύση των πραγμάτων, θα δείτε τώρα πως είναι αδύνατον το αλκοόλ να ενδυναμώνει τροφή οποιασδήποτε μορφής. Εφόσον δεν μπορεί να καταστεί μέρος του σώματος, συνεπώς δεν μπορεί να συνεισφέρει στη συνεκτική, οργανική, ή σταθερή δύναμή του σώματος; και αφού εξέρχεται από το σώμα όπως ακριβώς εισήλθε, δεν δύναται με την αποσύνθεση του να δημιουργήσει θερμική δύναμη.».

Ο Sir Benjamin Brodie λέει: «Τα διεγερτικά δεν παράγουν ενέργεια στα νεύρα, απλώς σας δίνουν τη δυνατότητα, κατά κάποιο τρόπο, να χρησιμοποιήσετε ό,τι έχει απομείνει, και στη συνέχεια σας αφήνουν με εντονότερο αίσθημα ανάγκης για ξεκούραση από ότι νωρίτερα».  Ο βαρόνος Liebig, αρκετά πίσω στο 1843, στο έργο του "AnimalChemistry (Χημεία των Ζώων)," επισήμανε την πλάνη του αλκοόλ ως γεννήτρια δύναμης. Δηλώνει: «Η κυκλοφορία (του αίματος) θα εμφανιστεί επιταχυνόμενη σε βάρος της διαθέσιμης δύναμης για μια εκούσια κίνηση, όμως χωρίς την παραγωγή μεγαλύτερου ποσού μηχανικής ενέργειας.» Στο τελευταίο του (έργο) "Letters (Γράμματα)," δηλώνει εκ νέου: «Το κρασί είναι μάλλον περιττό για τον άνθρωπο, συνεπάγεται τη συνεχής δαπάνη ενέργειας, » ενώ η πραγματική λειτουργία του φαγητού είναι να προσδώσει ενέργεια. Προσθέτει: «Αυτά τα ποτά προωθούν την αλλαγή της ύλης του σώματος, και επομένως συνεπάγονται μία εσωτερική απώλειας ενέργειας ενώ το σώμα παύει να είναι παραγωγικό, γιατί η ενέργεια αυτή δεν χρησιμοποιείται πλέον για να υπερνικηθούν εξωτερικές δυσκολίες, π.χ. κατά την εργασία.» Με άλλα λόγια, ο μεγάλος αυτός χημικός διαβεβαιώνει πώς το αλκοόλ αφαιρεί την δύναμη του συστήματος να δράσει αποτελεσματικά εν ώρα εργασίας, επειδή απασχολεί το σύστημα με το να καθαριστεί τον ίδιο τον οργανισμό από την ‘μόλυνση’ του ίδιου του αλκοόλ.

Ο μακαρίτης Dr. W. Brinton, γιατρός στο νοσοκομείο «St. Thomas», στο σπουδαίο του έργο «Dietetics (Διαιτολόγια)» λέει: «Η προσεκτική παρατήρηση αφήνει μικρές αμφιβολίες για το ότι μια μέτρια δόση μπύρας ή κρασιού μπορεί, στις περισσότερες περιπτώσεις, να ελαττώσει ευθέως το μέγιστο βάρος το οποίο μπορεί να σηκώσει ένα άτομο. Η διανοητική οξύτητα, η ακρίβεια της αντίληψης και η λεπτότητα των αισθήσεων είναι όλες μέχρι τώρα σε αντίθεση με το αλκοόλ, καθώς όλες οι μέγιστες προσπάθειές της καθεμίας είναι ασυμβίβαστες με την κατάποση οποιασδήποτε μέτριας ποσότητας του υγρού που έχει υποστεί ζύμωση. Ένα μόνο ποτήρι συχνά αρκεί, να χαθεί ο έλεγχος του μυαλού και του σώματος και να ελαττωθεί η ικανότητά τους σε κάτι υποδεέστερο από την τέλεια λειτουργία τους.» Ο Dr. F.R. Lees, F.S.A., γράφοντας για το θέμα του αλκοόλ ως τροφή, κάνει την ακόλουθη αναφορά από μία πραγματεία στο θέμα "StimulatingDrinks (Διεγερτικά ποτά)," που δημοσιεύθηκε από τον Dr. H.R. Madden, προ πολλού (1847): «Το αλκοόλ δεν αποτελεί φυσικό διεγερτικό για κανένα από τα όργανά μας, και ως εκ τούτου, οι λειτουργίες που εκτελούνται ως συνέπεια της χρήσης του, τείνουν να εξασθενίσουν το όργανο πάνω στο οποίο ενεργούν.

Το αλκοόλ δεν είναι αδύνατον να εξομοιωθεί ή να μετατραπεί σε οποιαδήποτε πλησιέστερο οργανικό στοιχείο, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να θεωρηθεί θρεπτικό. Η δύναμη που βιώνεται μετά τη χρήση του αλκοόλ δεν είναι νέα δύναμη που προστίθεται στο σύστημα, αλλά εκδηλώνεται καλώντας σε εργασία την προϋπάρχουσα ενέργεια των νεύρων. Τα απολύτως εξαντλητικά αποτελέσματα του αλκοόλ, χάρη στις διεγερτικές του ιδιότητες, παράγουν μια αφύσικη ευαισθησία σε νοσηρή δράση πάνω σε όλα τα όργανα, και αυτό, με την πληθώρα που παράγεται καθίσταται μία γόνιμη πηγή ασθένειας. ¨Ένα άτομο που δοκιμάζει τον εαυτό του σε τέτοιο βαθμό ώστε να απαιτεί την ημερήσια χρήση διεγερτικών για να απομακρύνει την εξάντληση, μπορεί να συγκριθεί με μια μηχανή που λειτουργεί υπό υψηλή πίεση. Θα καταστεί περισσότερο αδιάφορος προς τις αιτίες της αρρώστιας, και σίγουρα θα καταρρεύσει γρηγορότερα από ότι θα είχε κάνει υπό άλλες πιο ευνοϊκές συνθήκες. Όσο συχνότερα καταφεύγουμε στη χρήση του αλκοόλ με σκοπό να υπερνικήσουμε το αίσθημα της ατονίας, τόσο περισσότερο θα το χρειαζόμαστε, και μέσω της συνεχούς επανάληψης, καταλήγουμε σε μια περίοδο με το πέρας του χρόνου όπου δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το αλκοόλ; εκτός κι αν υπάρξει κάποια αντίδραση που ισοδυναμεί προσωρινά σε μια ολοκληρωτική αλλαγή των συνηθειών της ζωής μας.».

Οδηγούμαστε σε σύγκρουση με τον τοίχο
Μη αποδεικνύοντας ότι το αλκοόλ κατέχει οποιαδήποτε άμεση διατροφική αξία, οι ιατροί ‘συνήγοροί’ της χρήσης του οδηγήθηκαν στην υπόθεση πως είναι μια μορφή δευτερεύουσας τροφής, καθώς έχει τη δύναμη να καθυστερήσει τη μεταμόρφωση του ιστού. O Dr. Hunt λέει: «Με τη μεταμόρφωση του ιστού εννοείται η αλλαγή που συνεχώς πραγματοποιείται στο σύστημα, η οποία περιλαμβάνει μια διαρκή διάσπαση της ύλης; είναι μια διάλυση και απομάκρυνση εκείνου το οποίου δεν είναι πλέον τροφή, κάνοντας χώρο για νέες προμήθειες οι οποίες θα συντηρήσουν τη ζωή.» Ένας άλλος ιατρικός συγγραφέας, αναφερόμενος στη μεταμόρφωση αυτή, λέει: «Η σπουδαιότητα της διαδικασίας αυτής για τη διατήρηση της ζωής είναι εύκολα εμφανίσιμη από τα επιζήμια αποτελέσματα που ακολουθούν τη διαταραχή της. Αν η εκκένωση των περιττωματικών ουσιών καθ’ οποιονδήποτε τρόπο παρεμποδιστεί ή ανασταλεί, αυτές οι ουσίες συσσωρεύονται είτε στο αίμα, είτε στους ιστούς, ή και στα δύο. Σαν συνέπεια αυτής της κατακράτησης και συσσώρευσης τους, γίνονται δηλητηριώδη, και προκαλούν ταχίστως διαταραχή των ζωτικών λειτουργιών. Η επήρειά τους ασκείται κυρίως στο νευρικό σύστημα, μέσω του οποίου προκαλούν ευερεθιστότητα, διαταραχή των ειδικών αισθήσεων, ντελίριο, αναισθησία, κόμμα, και τελικώς τον θάνατο» «Αυτή η περιγραφή,» σημειώνει ο Dr. Hunt, «μοιάζει να ταιριάζει σχεδόν απόλυτα για το αλκοόλ.» Λέει στη συνέχεια: «Να αξιώσουμε το αλκοόλ ως τροφή διότι καθυστερεί την μεταμόρφωση του ιστού, είναι σαν να ισχυριζόμαστε ότι αυτό με κάποιο τρόπο αναστέλλει τη σωστή λειτουργεία των νόμων της αφομοίωσης και της διατροφής, της απόρριψης και της επισκευής. Ένας εξέχων ‘συνήγορος’ του αλκοόλ (Hammond) συνεπώς το επεξηγεί: ‘Το αλκοόλ καθυστερεί την καταστροφή των ιστών. Μέσω της καταστροφής αυτής, γεννάται δύναμη, οι μύες συσπώνται, αναπτύσσονται σκέψεις, τα όργανα εκκρίνουν και αποκρίνουν.’ Με άλλα λόγια, το αλκοόλ παρεμβαίνει σε όλα αυτές τις λειτουργίες. Απορίας άξιο είναι ότι για το συγγραφέα δεν είναι ‘ξεκάθαρο’ για το πώς συμβαίνει αυτό, και επίσης δεν έχουμε ξεκαθαρίσει πως αυτή η καθυστερημένη μεταμόρφωση αναρρώνει.

Δεν είναι δημιουργός μίας ζωτικής δύναμης
Το οποίο δεν είναι γνωστό να έχει κάποια από τις συνήθεις δυνάμεις των τροφών, και τη χρήση του με διπλή υπόθεση πως καθυστερεί την μεταμόρφωση των ιστών, και πώς αυτή η καθυστέρηση είναι φαινόμενο υγείας, περνάει έκτος των ορίων της επιστήμης στο χώρο των απόμακρων πιθανοτήτων, και προσδίδει τον τίτλο του ρυθμιστή σε ένα μέσο του οποίου η ενέργεια είναι η ίδια αμφίβολη. ¨Έχοντας αποτύχει να προσδιορίσουμε το αλκοόλ ως αζωτούχα ή μη αζωτούχα τροφή, και μη έχοντας καταστήσει το αλκοόλ ως ένα από τα αποδεικτικά εκείνα στοιχεία με τα οποία η τροφική ισχύς των τροφών είναι γενικά μετρήσιμη, δεν ωφελεί να μιλάμε για το όφελος της καθυστέρησης της αναδρομικής μεταμόρφωσης, εκτός αν μια τέτοια διαδικασία συνοδεύεται από κάτι που να αποδεικνύει το γεγονός, κάτι επιστημονικά περιγραφικό του τρόπου επίτευξης του στόχου στην προκειμένη περίπτωση και εκτός αν φαίνεται να είναι πρακτικά επιθυμητό για την θρέψη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αλκοόλ προκαλεί ελαττώματα στην διαδικασίες της αποβολής, οι οποίες είναι φυσιολογικές για το υγιές σώμα και οι οποίες ακόμα και στην αρρώστια είναι συχνά φαινόμενο υγείας.




ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ:

- Συμπλεγμα βιταμινων Β - Ποιες είναι οι τροφες που τις περιλαμβάνουν, τι προκαλεί η έλλειψή τους

- Αμβροσια και Ανθοκυανες - Δύο υπέροχα Αντιοξειδωτικα φυτικά συστατικά, φυσικα φαρμακα

- Ότι πρέπει να γνωρίζετε για την Τροφική Δηλητηρίαση την περίοδο αυτή

- Η κακοσμία του στόματος, ποιοι παράγοντες είναι επιβαρυντικοί και ποιες οι θεραπειες

Tweet